O ile w postępowaniu egzekucyjnym czynności dokonywane przez organy egzekucyjne, czyli przez sąd i komornika, podlegają zaskarżeniu wieloma środkami zaskarżenia, takimi jak: zażalenie na postanowienie sądu, zarzuty na plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji, skarga na plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji przez zarząd przymusowy, skarga o wznowienie postępowania, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, skarga na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, oraz na podstawie art. 767 k.p.c. skarga na czynności komornika - to ten ostatni środek zaskarżenia, będący jednocześnie środkiem nadzoru sądu nad komornikiem [O. Marcewicz [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz] uważany jest za środek podstawowy o szczególnym charakterze, bowiem przysługuje zarówno na czynności jak i na zaniechanie dokonania czynności przez komornika jako organu egzekucyjnego.

Nie sposób nie zgodzić się ze stwierdzeniem, iż skarga na czynności komornika jest środkiem o uniwersalnym charakterze, służącym usuwaniu nieprawidłowości, jakie mogą stać się udziałem komornika sądowego przy dokonywaniu czynności egzekucyjnych bądź jakie mogą być skutkiem zaniechania ich dokonania, jednakże ustawodawca nie przewidział sytuacji prowadzącej do niejako obchodzenia przepisów prawnych, w której środek ten stanie się niejako „narzędziem” zezwalającym na wnoszenie skargi po terminie albo na nieuzupełnianie jej braków, w tym – nagminne nieopłacanie skarg, o czym traktuje niniejszy artykuł.